Το επιβλητικό φρούριο Καινιχστάιν (Königstein) κοντά στο ομώνυμο χωριό υψώνεται αγέρωχο 240 μ. πάνω από τον ποταμό Έλβα, χτισμένο σε έναν πελώριο βράχο έκτασης 100 στρεμμάτων στην οροσειρά Έλπζαντστάιν (Elbsandsteingebirge) στην σαξονική Ελβετία.

Το απόκρημνο του βράχου και η μελετημένη οχύρωσή του καθιστούσαν το κάστρο απόρθητο και έτσι προσέφερε σιγουριά και ασφάλεια στους δούκες, τους ηγεμόνες και τους βασιλείς της Σαξονίας όταν πολιορκούνταν η πρωτεύουσα τους, η Δρέσδη.

Το φρούριο δεν ήταν μόνο καταφύγιο κατά τη διάρκεια πολέμων, αλλά και τόπος αναψυχής και ξεφαντώματος για τους μονάρχες της Σαξονίας σε εποχές ειρήνης.

Η οχύρωση του υψώματος άρχισε στις αρχές του 13ου αι. Τότε χτίστηκε και το ρωμανικού ρυθμού εκκλησάκι του κάστρου. Τα περισσότερα από τα 50 χτίσμα τα, που βρίσκονται στο πλατό του βράχου έχουν περίπου 450 χρόνια ζωής.

Η ποικιλία των αρχιτεκτονικών ρυθμών μαρτυρά τις διαφορετικές χρονικές περιόδους ανέγερσης τους. Πολλά από αυτά έχουν συμπεριληφθεί στο Μουσείο του κάστρου, το οποίο λειτουργεί από το 1955 και δίνει στον επισκέπτη μία εικόνα από τη στρατιωτική δραστηριότητα αλλά και από την καθημερινή ζωή στην καστροπολιτεία.

Η τροφοδοσία με νερό έως το 1563 γινόταν από τις στέρνες, που γέμιζαν από τα νερά της βροχής, και από τα νερά όταν έλιωναν τα χιόνια.

Τους καλοκαιρινούς μήνες όμως υπήρχε πάντα έλλειψη νερού, για αυτό αποφάσισαν να ανοίξουν ένα πηγάδι, για να υπάρχει αυτονομία σε νερό σε καιρό ειρήνης, αλλά ιδιαίτερα σε περιόδους πολιορκίας του κάστρου.

Το εγχείρημα βέβαια να ανοίξουν πηγάδι πάνω σε ένα βράχο ήταν πολύ δύσκολο. Για το λόγο αυτό έφεραν μεταλλωρύχους από τα ορυχεία ασημιού στην οροσειρά Ερτσγκεμπίργκε (Erzgebirge) και συμφώνησαν, η αμοιβή τους να καθορίζεται ανάλογα με την πρόοδο του έργου. Στην πορεία οι μεταλλωρύχοι διαπίστωσαν ότι τα χρήματα που είχαν συμφωνήσει ήταν λίγα και ζήτησαν περισσότερα. Ο Δούκας όμως δεν ήταν διατεθειμένος να πληρώσει και οι εργάτες σταμάτησαν το έργο. Αυτή η στάση εργασίας θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως η πρώτη απεργία στην Ευρώπη. Τελικά ο δούκας και οι ευγενείς της Σαξονίας, φοβούμενοι την επέκταση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας προς τη κεντρική Ευρώπη, ικανοποίησαν τα αιτήματα των μεταλλωρύχων και εντατικοποίησαν τις εργασίες οχύρωσης του κάστρου.

Το 1569 οι εργασίες ολοκληρώθηκαν με επιτυχία και από τότε το πηγάδι τροφοδοτεί αδιάκοπα το κάστρο με νερό.

Το βάθος του πηγαδιού φτάνει τα 152,50 μ. και είναι το δεύτερο πιο βαθύ πηγάδι της Ευρώπης, που έχει ανοιχτεί πάνω σε βράχο.

Στο κτίριο, που φτιάχτηκε αργότερα για να προστατέψει με τους παχείς τοίχους του το πηγάδι από ενδεχόμενους κανονιοβολισμούς των πολιορκητών, εκτίθενται οι μηχανισμοί που είχαν χρησιμοποιηθεί κατά καιρούς για την άντληση νερού.

Στο νέο αναγεννησιακού ρυθμού κτίριο Μαγκταλένενμπουργκ (Magdalenenburg ) βρίσκονταν οι αποθήκες τροφίμων. Στο υπόγειο του κτιρίου είχε φτιαχτεί, κατόπιν εντολής του ηγεμόνα της Σαξονίας και βασιλιά της Πολωνίας Αύγουστου του Δυνατού, από τους μαστόρους Μπέτσερ και Κίφερ (1722-1725), το μεγαλύτερο βαρέλι κρασιού όλων των εποχών χωρητικότητας 238.600 λίτρων, που γέμιζε με κρασί από τους αμπελώνες, που είχαν φυτευτεί στις πλαγιές των γύρω λόφων.

Tο Γκεόργκενμπάου (Georgenbau) κτίριο γοτθικού ρυθμού, χρησιμοποιήθηκε πολλές φορές ως φυλακή. Εκεί ήταν έγκλειστος κατ΄ εντολήν του Αύγουστου του Δυνατού (1706-1707) ο αλχημιστής-ερευνητής Ιωάννης Φρειδερίκος Μπέτγκερ,(Johann Friedrich Böttger) για να «αφοσιωθεί στο έργο του», δηλαδή να μετατρέψει κοινά μέταλλα σε ευγενή, κυρίως σε χρυσάφι που ήταν τόσο αγαπητό στους μονάρχες για την κατασκευή κοσμημάτων της βασιλικής αυλής, αλλά και για τη χρηματοδότηση των πολέμων τους.

Για το σκοπό αυτό χρησιμοποίησε ένα βάμμα (εκχύλισμα βοτάνων σε αλκοολούχο διάλυμα) που του το είχε προμηθεύσει ο ελληνικής καταγωγής Λάσκαρης από την Πάτμο κατά τη συνάντησή τους στο Βερολίνο. Στη προσπάθεια του αυτή ο Μπέτγκερ απέτυχε και ο Αύγουστος τον τιμώρησε με φυλάκιση. Όταν το έμαθε ο Λάσκαρης, ο οποίος είχε μάλλον τύψεις για τη φυλάκιση του Μπέτγκερ πήγε στη Δρέσδη και με παρέμβαση του στον Αύγουστο προσπάθησε, χωρίς όμως επιτυχία, την αποφυλάκιση του. Ο Αύγουστος όμως ήταν μεγαλόκαρδος και του επέτρεψε να συνεχίσει τις προσπάθειες του. Ο Μπέτγκερ δεν τον απογοήτευσε. Δεν μπόρεσε βέβαια να μετατρέψει τον σίδηρο σε χρυσάφι έγινε όμως ο πρώτος ευρωπαίος που κατασκεύασε πορσελάνη, στην οποία ο Αύγουστος είχε ιδιαίτερη αδυναμία. Έτσι δεν χρειαζόταν πλέον να αγοράζει πορσελάνη από την Κίνα και την Ιαπωνία, πληρώνοντας πολύ ακριβά με χρυσάφι.

Ο ρωσικής καταγωγής αναρχικός-φιλόσοφος Μιχαήλ Μπακούνιν ήταν επίσης φυλακισμένος από το 1849 έως το 1850 στο κάστρο Καινιχστάιν (Κönigstein). Το ίδιο και ο γνωστός Γερμανός σοσιαλιστής Αύγουστος Μπέμπελ, (August Bebel) συνιδρυτής και ηγέτης του σοσιαλδημοκρατικού κόμματος της Γερμανίας SDAP .

Επίσης κατά τον Α΄ και Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο το κάστρο λειτούργησε σαν φυλακή. Από τα τείχη του μόνο ένας κρατούμενος κατάφερε να δραπετεύσει. Ήταν ο Γάλλος στρατηγός Henri Giraud, που αιχμαλωτίστηκε το Μάη του 1940 από τα Γερμανικά στρατεύματα και φυλακίστηκε στο κάστρο Καινιχστάιν, από όπου, τον Απρίλη του 1942, κατόρθωσε κάτω από αδιευκρίνιστες συνθήκες να δραπετεύσει.

Το κάστρο Καινιχστάιν είναι απόρθητο!

Οι εχθροί της Σαξονίας δεν προσπάθησαν ποτέ να το καταλάβουν, ίσως γιατί ήξεραν εκ των προτέρων ότι κάθε προσπάθεια τους θα κατέληγε σε αποτυχία.

Από το κάστρο Καίνιχστάιν πέρασαν βασιλείς, τσάροι και αυτοκράτορες όχι ως κατακτητές αλλά σαν φίλοι, για να θαυμάσουν τις ομορφιές της Σαξονίας, όπως ο βασιλιάς της Πρωσίας Φρειδερίκος Γουλιέλμος Α΄ το 1728, ο τσάρος της Ρωσίας Αλέξανδρος δύο φορές, το 1698 και το 1712, και ο Μέγας Ναπολέων το 1813.

Εσείς έχετε δύο δυνατότητες να το καταλάβετε!

Η μία είναι περπατώντας να ανέβετε το ανηφορικό λιθόστρωτο δρομάκι περνώντας από την κεντρική πύλη. Η δεύτερη χρησιμοποιώντας τον ανελκυστήρα, που θα σας ανεβάσει γρήγορα και ξεκούραστα στο πλατό του κάστρου, από όπου θα έχετε φανταστική θέα προς το εθνικό πάρκο της ελβετικής Σαξονίας και της οροσειράς Ελπζαντστάιν (Elbsandsteingebirge).

Το κατέβασμα όμως θα πρέπει να γίνει σε κάθε περίπτωση με τον γυάλινο-πανοραμικό ανελκυστήρα, ρίχνοντας μία τελευταία ματιά στην όμορφη κοιλάδα του Έλβα.