Δασώδεις βουνοκορφές, απόκρημνες πλαγιές, βαθιά φαράγγια, ποτάμια, λίμνες, μεσαιωνικά κάστρα, φρούρια και πανέμορφα χωριουδάκια κρυμμένα μέσα στα καταπράσινα δάση συναντά ο ταξιδιώτης στην οροσειρά Ελπζαντσταινγκεμπίργκε (Elbsandsteingebirge) στη σαξονική Ελβετία.

Η οροσειρά διαμορφώθηκε κατά την κρητιδική περίοδο από την άμμο, το χώμα, τα χαλίκια και τα φυτά που έμειναν μετά την υποχώρηση των όγκων θαλάσσιου νερού, πριν από περίπου 80 εκ. χρόνια. Εκτείνεται κατά μήκος των συνόρων Γερμανίας- Τσεχίας 50 χλμ. περίπου ΝΑ της πρωτεύουσας του ομόσπονδου κρατιδίου της Σαξονίας Δρέσδης, σε μία έκταση 700 χλμ2 μεταξύ των πόλεων Ντετσίν (Decin)της Τσεχίας και Πίρνα (Pirna) της Γερμανίας.

Και οι δύο πλευρές της οροσειράς γοητεύουν με την ομορφιά τους και δικαίως τους έχει αποδοθεί το όνομα Ελβετία.

Από την μεριά της Τσεχίας έχουμε την Βοημική Ελβετία και από την μεριά της Γερμανίας τη Σαξονική Ελβετία, αναμφίβολα από τiς πιο ωραίες περιοχές στη κεντρική Ευρώπη.

Το υπέροχο αυτό τοπίο θύμιζε στους Ελβετούς ζωγράφους Adrian Zingg και Anton Graff την πατρίδα τους. Οι δύο ζωγράφοι από τα μέσα του 18ου αιώνα δίδασκαν στην Ακαδημία Καλών Τεχνών της Δρέσδης και μαζί με τους μαθητές τους μετέφεραν τις ομορφιές αυτές στους πίνακές τους, κάτι που άρεσε ιδιαίτερα στο Δούκα της Σαξονίας, που γνώριζε πολύ καλά τη περιοχή από τις συχνές επισκέψεις του στο κάστρο Καίνιχσταιν (Königstein).

To 1708 ο βασιλιάς Αούγκουστ ντέρ Στάρκε (August der Starke) θέλησε να γνωρίσει το οροπέδιο Λίλιενσταιν (Lilienstein) και οι υποτελείς του, για να του κάνουν πιο εύκολη την ανάβαση, έσκαψαν σκαλοπάτια στα βράχια, σκαλοπάτια που μπορεί να χρησιμοποιήσει κανείς μέχρι σήμερα για να ανέβει στο οροπέδιο και να απολαύσει τη γοητεία της Σαξονικής Ελβετίας.

Τη γοητεία «της μικρής Σαξονίας», έτσι αποκαλούν οι ντόπιοι χαϊδευτικά ένα άλλο οροπέδιο, το Πφαφενστάιν (Pfaffenstein), μπορείτε να απολαύσετε και εσείς, αν ανέβετε στο 435 μ. ύψους οροπέδιο . Εκεί θα δείτε ένα εντυπωσιακό μνημείο της φύσης, το μοναχικό βράχο, πού φέρνει το όνομα Μπαρμπαρίνε «Barbarine». Σύμφωνα με το μύθο, ο βράχος αυτός είναι απολιθωμένη νεαρή γυναίκα, η οποία , αντί να πάει την Κυριακή στην εκκλησία, πήγε στο «Pfaffenstein» να μαζέψει βατόμουρα. Όταν την είδε η μάνα της , από το θυμό της την καταράστηκε και δυστυχώς η κατάρα της έπιασε. Άλλη εκδοχή του μύθου λέει, ότι το κορίτσι συναντούσε εκεί επάνω τον αγαπημένο της, κάτι που δεν άρεσε στη κακιά μάγισσα, μάνα της.

Θαύμα της φύσης είναι και οι Στήλες του Ηρακλή (Herkulessäulen) όπως αποκαλεί τους λεπτούς, ψηλούς βράχους στη Ρόζενταλ-Μπιίλαταλ (Rosenthal-Bielatal) ο γνωστός Γερμανός ζωγράφος και εικονογράφος Καρλ Μέρκελ (Carl Merkel).

Από τα τέλη του 18ου αιώνα αρχίζουν να επισκέπτονται την οροσειρά Ελπζαντσταινγκεμπίργκε τουρίστες, ορειβάτες, φυσιολάτρες και περιπατητές, ανοίγοντας μονοπάτια μέσα στα πυκνά με οξιές, βελανιδιές, καστανιές και πεύκα δάση.

Ακολουθούν οι ρομαντικοί καλλιτέχνες, ιδιαίτερα σκιτσογράφοι, ζωγράφοι και ποιητές, οι οποίοι γοητεύονται από την άγρια ομορφιά της φύσης και κάνουν τη σαξονική Ελβετία τόπο εργασίας τους. Στα μονοπάτια όπου οι ζωγράφοι στήνουν τα καβαλέτα τους και αρχίζουν δουλειά, περνούν οι περιπατητές και θαυμάζουν τα δικά τους έργα, μαζί με τα έργα της φύσης. Προς τιμή των καλλιτεχνών αυτών της εποχής του ρομαντισμού, τα περάσματα αυτά ονομάστηκαν από τους περιπατητές «μονοπάτια των ζωγράφων» (Malerweg) και είναι τα πιο όμορφα της Γερμανίας .

Η σαξονική Ελβετία δεν είναι ιδανική μόνο για περιπατητές αλλά και για ποδηλάτες.

Ο ποδηλατόδρομος κατά μήκος του ποταμού Έλβα από τα σύνορα της Τσεχίας έως τη Δρέσδη και οι διάφορες διαδρομές μέσα στο εθνικό πάρκο της Σαξονίας περνούν από πολλά αξιοθέατα όπως το

Μπαστάι (Bastei), τα κάστρα Καίνιχστάιν (Königstein) και Στόλπεν (Stolpen), το υπαίθριο θέατρο των βράχων με την πέτρινη σκηνή στο χωριό Ράτεν (Rathen) μέσα σε μια άγρια φύση που θα σας μείνει αξέχαστη.

Η σαξονική Ελβετία είναι η μεγαλύτερη περιοχή αναρρίχησης και ορειβασίας της Γερμανίας, ένας πραγματικός επίγειος παράδεισος για λάτρεις αυτών των σπορ, που τον επισκέπτονται από όλη την Ευρώπη.

Στη γενέτειρα του Freeclimbing η ευτυχία του ύψους είναι μοιρασμένη σε 1134 μοναχικούς βράχους και βραχώδεις σχηματισμούς που πληρούν όλους τους βαθμούς δυσκολίας αναρρίχησης της Γερμανίας.

Όσοι κατακτούν τις κορυφές των βράχων δεν αισθάνονται μόνο ηθική ικανοποίηση αλλά και απολαμβάνουν τη μαγεία της φύσης από ψηλά.

Η σαξονική Ελβετία δεν είναι μόνο πλούσια σε φυσικές ομορφιές, αλλά έχει επίσης πλούσιο ιστορικό παρελθόν.

Γοτθικοί πύργοι, ρομαντικά αρχοντικά, ιστορικά κτίρια, εντυπωσιακά μοναστήρια και αμέτρητες εκκλησίες μαρτυρούν την πορεία των τελευταίων 1000 χρόνων.

Η εξέλιξη αυτή γίνεται περισσότερο κατανοητή στα δεκάδες μουσεία της περιοχής, όπως στο μουσείο του κάστρου Καινιχστάιν, στο δημοτικό μουσείο της πόλης Πίρνα, στο μουσείο λαϊκής τέχνης στη λουτρόπολη Βέλλεν (Wehlen) στο μουσείο ιατρικής στο Γκοτλόιμπα (Gottleuba) η στο μεγαλύτερο υπαίθριο μουσείο σιδηροδρόμου στον απέραντο κήπο στην πόλη Ράτεν (Rathen).

Φύση και πολιτισμός είναι τα χαρακτηριστικά στοιχεία της σαξονικής Ελβετίας, είναι τα στοιχεία που την καθιστούν ίσως τη πιο ενδιαφέρουσα περιοχή της Γερμανίας, είναι τα στοιχεία που έλκουν εκατοντάδες χιλιάδες τουρίστες από κάθε γωνιά του πλανήτη.

Αυτή την εντυπωσιακή γωνιά του πλανήτη έχει ανακαλύψει εδώ και δεκαετίες ο κόσμος του κινηματογράφου. Οι μεγαλύτεροι παραγωγοί από όλον τον κόσμο και ιδιαίτερα από το Χόλλυγουντ, γυρίζουν έργα με φόντο τη παρθένα φύση της σαξονικής Ελβετίας. Εδώ γυρίστηκαν η ταινία του Κουέντιν Ταραντίνο «Inglourious Bastards» με πρωταγωνιστές τους Μπραντ Πιτ και Κρίστοφ Βαλτς, η αμερικανογερμανική συμπαραγωγή «Cloud Atlas» με τον Τομ Χανκς και τη Χάλι Μπέρι και πρόσφατα η μοντέρνα έκδοση του παραμυθιού των αδελφών Γκριμ «Χαίνσελ και Γκρέτελ» (Hänsel und Gretel).

Οι αδελφοί Γκριμ δεν εμπνεύστηκαν τα παραμύθια τους εδώ στη σαξονική Ελβετία, ένας άλλος όμως διεθνούς φήμης παραμυθάς και πιο γνωστός λογοτέχνης της Δανίας, ο Χανς Κρίστιαν Άντερσεν, συνέλαβε πολλά από τα έργα του εδώ στο παράδεισο της φύσης του Ελπζαντσταινγκεμπίργκε και είχε πει χαρακτηριστικά: «δεν έχω ξαναδεί τόσο ζωντανά χρώματα και τόσο ωραίο ουράνιο τόξο» αναφερόμενος βέβαια στη σαξονική Ελβετία.