Ο αλχημιστής και εφευρέτης Ιωάννης Φρειδερίκος Μπετγκερ (Johann Friedrich Böttger) διέδιδε στο Βερολίνο ότι μπορεί να μετατρέψει απλά μέταλλα σε χρυσάφι.

Για την “εφεύρεση” αυτή έδειξε ιδιαίτερο ενδιαφέρον ο εκλέκτορας του Βρανδεμβούργου και βασιλιάς της Πρωσίας Φρειδερίκος (Friedrich), ο οποίος τον κάλεσε τον Οκτώβρη του 1701 στο παλάτι για να συζητήσουν. Ο Μπέττγκερ, όμως, δεν ανταποκρίθηκε στο κάλεσμα του βασιλιά και για άγνωστους λόγους διέφυγε στη πόλη της Σαξονίας Βιτενβέργη (Wittenberg) όπου και συνελήφθη. Από τη φυλακή ο νεαρός Μπετγκερ απευθύνθηκε στον εκλέκτορα της Σαξονίας και βασιλιά της Πολωνίας Αύγουστο τον ισχυρό (August der Staske), όπου με επιστολή του τον πληροφορούσε για τις “ικανότητες” του και συγχρόνως τον παρακαλούσε να του επιτρέψει να σπουδάσει ιατρική στο πανεπιστήμιο της Βιτενβέργης.

Ο Αύγουστος ενθουσιάστηκε από τις ικανότητες του Μπετγκερ και διέταξε να μεταφερθεί με τη μεγαλύτερη δυνατή ασφάλεια και μυστικότητα στη πρωτεύουσα της Σαξονίας Δρέσδη.

Η ενέργεια αυτή δεν άργησε να γίνει γνωστή στο Βερολίνο, όπου και ξέσπασε διαμάχη μεταξύ των βασιλέων Φρειδερίκου και Αύγουστου για το χρυσάφι του Μπέτγκερ.

Στη Δρέσδη δημιουργήθηκε ένα πλήρες εξοπλισμένο εργαστήριο, ο Μπετγκερ πλαισιώθηκε από ομάδα ειδικών και όλα ήταν έτοιμα για την παραγωγή χρυσού.

Φοβούμενοι μήπως το Βερολίνο προσπαθήσει να απαγάγει τον Μπέτγκερ, ο ίδιος προσπαθήσει να δραπετεύσει, μετέφεραν το εργαστήριο στο πολύ καλά φρουρούμενο κάστρο Κενιχστάιν (Königstein) στην Σαξονική Ελβετία (Sächsische Schweiz).

Τα χρόνια περνούσαν και ο αλχημιστής Μπετγκερ, αν και χρησιμοποίησε το διάλυμα βοτάνων και εφάρμοσε πιστά τις συμβουλές που του είχε δώσει ο Λάσκαρης από την Πάτμο, τον οποίον είχε γνωρίσει στο Βερολίνο, δεν είχε επιτυχίες να παρουσιάσει. Το 1705 ο Μπετγκερ μεταφέρεται στο κάστρο Αλμπρεχτσμπούργκ (Albrechtsburg) στη πόλη Μάισεν (Meißen) για να συνεχίσει εκεί τις προσπάθειες του σε ένα νέο εργαστήριο δίνοντας ξανά υποσχέσεις στο βασιλιά. Παράλληλα και σε συνεργασία με τον Μπέτγκερ με εντολή του Αύγουστου ερευνούσαν για τον ίδιο σκοπό ο Ερενφριετ Βάλτερ φον Τσίρνχαους (Ehrenfried Walther von Tschirnhaus) στη Δρέσδη και ο Παπστ φον Όχαιν (Gottfried Papst von Ohain) στο Φράιμπεργκ χρησιμοποιώντας όλοι τα ίδια εγχώρια υλικά.

Οι εργασίες στο εργαστήριο του Μάισεν αρχίζουν τέλη του 1706 να αποδίδουν καρπούς. Δεν κατάφεραν φυσικά τη μετατροπή μετάλλων σε χρυσό, ανακάλυψαν όμως πρώτοι στην Ευρώπη την τεχνοτροπία παρασκευής της κινέζικης πορσελάνης.

Ένα χρόνο αργότερα η ερευνητική ομάδα υπό τους Μπέτγκερ, Τσίρνχαους και Όχαιν ανακαλύπτει την λευκή ευρωπαϊκή σκληρή πορσελάνη.

Στο κάστρο Αλμπρεχτσμπούργκ, εκεί όπου ευρίσκετο το ερευνητικό εργαστήριο του Μπέτγκερ, δημιουργείται εργαστήριο παρασκευής πορσελάνης και το 1710 αρχίζει την παραγωγή.

Ο Μπετγκερ, ο οποίος από την ημέρα της σύλληψης του στην Βιτενμβέργη ήταν θεωρητικά φυλακισμένος και είχε δώσει, επίσης, υπόσχεση ότι θα “κατασκευάσει” χρυσάφι θεώρησε ότι είναι η κατάλληλη ώρα να μιλήσει ανοιχτά στον βασιλιά, φοβούμενος μήπως έχει την ίδια τύχη με τον αλχημιστή Γκαετάνο (Domenico Manuel Caetano), ο οποίος αποκεφαλίστηκε με εντολή του βασιλιά της Πρωσίας Φρειδερικου του Α (Friedrich A) γιατί δεν κατάφερε να “κατασκευάσει” χρυσάφι. Με επιστολή του παρακαλεί τον εκλέκτορα της Σαξονίας να του αποδοθεί χάρη παραδεχόμενος ότι δεν είναι σε θέση να “κατασκευάσει” χρυσάφι.

Στο αίτημα του αποκρίθηκε θετικά ο Αύγουστος και ο Μπέτγκερ το 1714 αποκτά ξανά την ελευθερία του την οποία, όμως, δεν χάρηκε για πολύ. Πέθανε στις 13 Μαρτίου 1719 μετά από πολλά προβλήματα υγείας, αλλά και οικονομικά προβλήματα που αντιμετώπιζε ιδιαίτερα τα τελευταία 15 χρόνια της ζωής του.

Το εργαστήριο παρασκευής πορσελάνης (Porzellan-Manufaktur) στο Μάισεν ξεπέρασε γρήγορα τις αρχικές δυσκολίες και εξελίχθηκε σε μία από τις καλύτερες ποιοτικά πορσελάνες του κόσμου με έδρα πάντα την όμορφη Μεσαιωνική πόλη του Μάισεν.